Η Οικονομική Κρίση

Η Παγκόσμια οικονομική κρίση είναι πλέον πραγματικότητα. Έχουμε όλοι νοιώσει πια και πρακτικά τις επιπτώσεις της στην τσέπη μας και στις θέσεις εργασίας μας. Οι μισθοί πέφτουν, ενώ χιλιάδες απολύσεις πραγματοποιούνται. Οι ειδικοί υπολογίζουν ότι αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά στο πλήγμα που θα δεχθεί η χώρα μας κατά τον Απρίλιο.
Η κυβέρνηση προσπαθεί όπως νομίζει με διάφορα μετρα να δώσει μια λύση. Δεν είμαι σε θέση να κρίνω αν είναι αποτελεσματικά ή όχι τα οικονομικά εγχειρήματά της αφού διαθέτω περιορισμένες γνώσεις οικονομικής θεωρίας όπως οι περισσότεροι από εμάς. Αν κρίνουμε βέβαια από τα αποτελέσματα της γενικότερης πολιτικής της, λίγα έχουμε να ελπίζουμε.

Όμως δεν είναι δυνατόν να καθόμαστε και να περιμένουμε από την κυβέρνηση η την Ευρωπαϊκή Ένωση ή από οπουδήποτε αλλού να λύσει το πρόβλημα και εμείς απλά να βρίζουμε όλους για την ευθύνη που φέρουν για το πρόβλημα αυτό. Ναι οι αμερικανοί τα σκάτωσαν με την ανεξέλεγκτη χορήγηση δάνειων και ναι η απληστία των τραπεζιτών μας έφερε σε αυτή την κατάσταση όμως πρέπει να κοιτάξουμε γιατί μας αγγίζει τόσο έντονα ένα τέτοιο πρόβλημα. Γιατί μας φαίνονται τραγικά τα πράγματα;
Επειδή οι ανάγκες μας έχουν υπερ-διογκωθεί. Επειδή έχουμε στηρίξει την ευτυχία μας τόσο πολύ στα υλικά αγαθά, που νιώθουμε - τώρα που αντιμετωπίζουμε εξαιρετική δυσκολία να τα αποκτήσουμε - ότι η δυστυχία είναι σίγουρη ακόμα και αν διορθωθεί το πρόβλημα. Πόσοι από εμάς έχουμε 2 και 3 αυτοκίνητα ανά οικογένεια και πόσοι πραγματικά τα χρειαζόμαστε; Πόσοι από εμάς όταν έχουμε τις μαύρες μας κάνουμε shopping therapy; Όλοι μας νιώθουμε όμορφα φορώντας τα καινούργια μας ρούχα, τα όποια σε συνδυασμό με το ολοκαίνουριο κινητό μας , μας κάνουν πιο trendy και μας ανεβάζουν στην ιεραρχία της κοινωνίας...
Η Παγκόσμια κρίση είναι πραγματικότητα. Αλλά πραγματικός είναι και ο υπερκαταναλωτικός χαρακτήρας της κοινωνίας μας. Ανεξάρτητα από το πώς καταλήξαμε εδώ και το ποιός φταίει, η κατάσταση αυτή χρειάζεται άμεση αντιμετώπιση από όλους μας. Όσο δύσκολο κι αν φαντάζει πρέπει να παρατήσουμε τον τρόπο σκέψης που είχαμε μέχρι τώρα και να αναθεωρήσουμε τα πράγματα που θεωρούμε σημαντικά στην ζωή μας. Οι βάσεις όπου στηρίζαμε μέχρι τώρα το μέλλον μας γκρεμίστηκαν και όλα όσα είχαμε φανταστεί έχουν αλλάξει και μοιάζουν ανούσια πλέον υπό την σκιά της κρίσης. Πρέπει να βρούμε καινούριες βάσεις και να αναδιαμορφώσουμε τα "όνειρα" μας ώστε να προσαρμοστούν στην πραγματικότητα που μας φανερώνεται πια και τις αληθινές αξίες που εχουμε ξεχάσει. Δεν είναι π.χ. ανάγκη πλέον η αγορά σπιτιού αν όταν το πάρεις δεν θα έχεις να φας. Δεν είναι δυνατόν να στοχεύουμε στην θέση διευθυντή μόνο, όταν πιά δεν υπάρχουν εταιρίες να σε πάρουν ούτε σαν υαλοκαθαριστή.

Πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι πλέον ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ. Πρέπει να κάνουμε τον διαχωρισμό μεταξύ των αναγκών που μας έχουν μάθει να έχουμε και των ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ αναγκών μας.

Και προφανώς αυτό δεν σημαίνει ότι θα σκύψουμε το κεφαλάκι μας και θα αφήσουμε όσους μας δημιούργησαν ψεύτικες ανάγκες και μετά μας αφαίρεσαν την δυνατότητα να τις ικανοποιούμε, να μας το ξανακάνουν! Είναι στο χέρι μας να εκλέξουμε τους σωστούς διαχειριστές της οικονομίας μας ή τουλάχιστον αυτούς που θα τα καταφέρουν καλυτέρα.