Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2009

To βιβλίο του Π. Τατούλη....


Τη Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου και ώρα 7 το βράδυ θα πραγματοποιηθεί στο ξενοδοχείο «Divani Caravel», αίθουσα Ilissos η παρουσίαση του βιβλίου του ανεξάρτητου βουλευτή Αρκαδίας, Πέτρου Τατούλη με τον τίτλο «Δεξιά- BLOG- Αριστερά, ελπίδα εμείς οι ίδιοι», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίλητος.Το βιβλίο θα προλογίσουν ο Νίκος Κωνσταντόπουλος -τ. Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, ο Τηλέμαχος Χυτήρης -Βουλευτής ΠΑ.ΣΟ.Κ, ο Γιώργος Σιώμκος -Καθηγητής Μάρκετινγκ Ο.Π.Α, ο Γιώργος Δαρδανός –Εκδότης και ο Θανάσης Παπανδρόπουλος- Επίτιμος Πρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαίων ΔημοσιογράφωνΑπό το οπισθόφυλλο της έκδοσης προκύπτει και μια περιεκτική σύνοψη του περιεχομένου της. Πρόκειται για μια...συλλογή άρθρων, σκέψεων και παρεμβάσεων του βουλευτή, η οποία αφενός καταγράφει χαρακτηριστικά την πολιτική του εικοσαετή του διαδρομή και αφετέρου επιχειρεί να δώσει ένα νέο, προσωπικό, ανοιχτό περιεχόμενο στην έννοια της αλλαγής.«Είναι εφικτή μια “άλλη Ελλάδα”; Προς ποια κατεύθυνση πρέπει να κινηθεί η χώρα; Ποιο είναι το αληθινό, ουσιαστικό περιεχόμενο της φιλελεύθερης, ρεαλιστικής πολιτικής για την ελληνική οικονομία; Ποια είναι τα βήματα που θα μας εξασφαλίσουν λιγότερη διαφθορά; Πώς θα επανιδρύσουμε τα κόμματα μας, προκειμένου στη συνέχεια να επανιδρύσουμε το Κράτος μας; Πώς θα θωρακίσουμε τους θεσμούς προκειμένου να εξασφαλίσουμε κανόνες και νόμους που θα ισχύουν για όλους; Ποιοι φοβούνται και γιατί πολεμούν τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις; Ποιος είναι ο ρόλος του σύγχρονου πολιτικού και πώς θα εκδημοκρατισθεί το αγκυλωμένο πολιτικό μας σύστημα; Πώς θα κερδίσουμε περισσότερη δημοκρατία; Πώς αποδομείται στην ίδια την κοινωνία το ψευτοδίλημμα “Δεξιά- Αριστερά”; Ποια είναι η επανάσταση που φέρνουν στην επικοινωνία τα new media και ποιες δυνάμεις απελευθερώνονται μαζί τους;». Αυτά είναι ορισμένα από τα κρίσιμα ζητήματα, στα οποία παίρνει θέσεις και καταθέτει προτάσεις ο κ. Πέτρος Τατούλης.H πορεία προς τη διαγραφή: Μια διαδρομή που ξεκινά από το Σεπτέμβριο του 2003 και την τοποθέτησή του σχετικά «με τον ρόλο του σύγχρονου πολιτικού στην Ελλάδα του αύριο» έως τις θέσεις που εξέφρασε λίγο μετά τη διαγραφή του, τον Νοέμβριο του 2007. Εμβόλιμα μια από τις περιβόητες επιστολές του κ. Τατούλη στο Μαξίμου για τα έργα και τις ημέρες του παρολίγον αυτόχειρα πρώην γενικού γραμματέα του υπουργείου Πολιτισμού, με κοινοποίηση στο πρωθυπουργικό γραφείο…Αυτό είναι το περιεχόμενο τις πρώτης ενότητας του βιβλίου, με τίτλο «Αναζητώντας την υπέρβαση. Η διαγραφή!»Η δεύτερη ενότητα καταπιάνεται με ζητήματα που άπτονται της δημόσιας διακυβέρνησης: «Ποιοι είμαστε», το εκλογικό σύστημα και τα εκλογομαγειρέματα , οι μεταρρυθμίσεις και ο συντηρητισμός, «Ποια επανίδρυση;» , «προς μια “ακομματίκ” αυτοδιοίκηση, «η δαιμονοποίηση του άρθρου 16» επιχειρούν να καταγράψουν τις παθογένειες του ελληνικού κράτους και του κομματικού συστήματος και να προτείνουν ασφαλώς ρεαλιστικές λύσεις για το αύριο. Σειρά έχουν οι παθογένειες πολιτικού τύπου, στις οποίες διασταλτικά προστίθενται το σαράκι της διαφθοράς, η τρομοκρατία , η γκρίζα πραγματικότητα των ΜΜΕ και το καινούριο που έρχεται μέσα από την ευρυχωρία των new media. Το προτελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου είναι αφιερωμένο στις ρεαλιστικές πολιτικές. Ο πολιτισμός και οι κρατικές πολιτικές. Οι περιβαλλοντικές πολιτικές, ιδωμένες υπό το πρίσμα της επένδυσης για το μέλλον. Η εξωτερική πολιτική, μικροψυχία και μεγαλοϊδεατισμός. Και για το τέλος η οικονομία, υπό το «Κλιντον-ικής» έμπνευσης δόγμα «It’s the economy, stupid!»Στην ακροτελεύτια ενότητα τεκμηριώνεται ο τίτλος της έκδοσης: «Οι κοινωνίες γεννούν το μέλλον τους και βρίσκουν τους ηγέτες που το εκφράζουν. Κανέναν μεσσία δεν χρειαζόμαστε πια. Η ελπίδα μας είμαστε εμείς. Εμείς οι ίδιοι». Με αυτήν την φράση ανοίγει και κλείνει η έκδοση «Δεξία- BLOG- Αριστερά, ελπίδα εμείς οι ίδιοι» του ανεξάρτητου βουλευτή Αρκαδίας κ. Πέτρου Τατούλη, ο οποίος καλεί τους «πολίτες να τινάξουν από πάνω τους το βόλεμα της συνήθειας, να τολμήσουν, να εμπιστευθούν το καινούριο, να πετάξουν πίσω στην εξουσία το κοκαλάκι της συνενοχής. Τι θα κερδίσουν; Θα πάρουν τη ζωή στα χέρια τους».
Αναρτήθηκε στο press-gr

Παιδεία, εκπαίδευση ή πτυχιοπωλεία;

Ας πούμε αλήθειες. Αλήθειες ωμές που μπορεί να πονάνε, αλλά πιθανά να θεραπεύουν και από πλάνες. Άλλος ένας διάλογος για την Παιδεία. Χωρίς ακόμα να έχουμε ξεκαθαρίσει για ποιο πράγμα θα διαλεχτούμε. Γιατί αν δεν ξέρεις το θέμα, ό,τι και να αποφασίσεις, θα είσαι εκτός θέματος.Θα μιλήσουμε για παιδεία; Φυσικά ποτέ ένας νόμος δεν μπορεί να επιβάλλει κανόνες απόκτησης παιδείας. Γιατί η παιδεία είναι βασική έννοια, και έχει κατά την ταπεινή μου άποψη, ως κυρίαρχο συστατικό την εθελοντική επιθυμία για απόκτηση γνώσης. Γνώσης που δεν είναι απαραίτητα χρηστική.Μήπως θα μιλήσουμε για εκπαίδευση; Δηλαδή μήπως θα μιλήσουμε για ένα σύστημα κανόνων που προδιαγράφουν καθήκοντα και υποχρεώσεις διδασκομένων και διδασκόντων, με σκοπό την εκπαίδευση του μαθητή, σε ένα προσανατολισμένο γνωστικό στόχο, που καταλήγει στην αποδεδειγμένη απόκτηση ικανοτήτων, για ένα σκοπό.Πρέπει πάντως να δεχτούμε, πως άλλο παιδεία, και άλλο εκπαίδευση. Εμείς στην Ελλάδα για ποιο πράγμα κάνουμε διάλογο; Για την παιδεία ή για την εκπαίδευση;Θα ήταν μάλλον... αστείο να απαντήσουμε ότι κάνουμε διάλογο για την παιδεία, έχοντας καταργήσει την αρχαία ελληνική γραμματεία, έχοντας ανύπαρκτη έρευνα, και με πνευματικό κόσμο κρυμμένο.Ας υποθέσουμε ότι κάνουμε διάλογο για το εκπαιδευτικό σύστημα, δηλαδή για την εκπαίδευση. Δηλαδή για να ορίσουμε κανόνες και υποχρεώσεις ΟΛΩΝ των συμμετεχόντων στο σύστημα, με σκοπό την άριστη εκπαίδευση των μαθητών σε συγκεκριμένο πρόγραμμα με συγκεκριμένο στόχο.Ο στόχος; Ποιος είναι ο στόχος; Οι σοβαροί λαοί θα απαντούσαν ότι: Φτιάχνουμε εκπαιδευτικό σύστημα που θα μπορέσει να εκπαιδεύσει τα στελέχη, που θα απαιτηθούν για την οικονομική και πνευματική ανάπτυξη της χώρας, όταν έρθει η ώρα της αποφοίτησης τους.Δηλαδή:1.- Προγραμματίζουν την εξέλιξη της κοινωνίας τους για τα επόμενα 5, 10, 20 χρόνια. Ο προγραμματισμός δεν ανατρέπεται κάθε τετραετία, ή με κάθε ανασχηματισμό. Είναι διακομματικά συμφωνημένος.2.- Με βάση το μοντέλο εξέλιξης που έχουν αποφασίσει να υλοποιήσουν, υπολογίζουν τον αριθμό των εργατών, των τεχνητών, και των επιστημόνων που θα απαιτηθούν ανά ειδικότητα.3.-Στη συνέχεια σχεδιάζουν ένα εκπαιδευτικό σύστημα τέτοιο, ώστε την κατάλληλη στιγμή, να τους αποδώσει τα στελέχη που θα χρειαστεί η κοινωνία αυτή, για να προχωρήσει παραπέρα.Εμείς, προγραμματισμό δεν έχουμε (για διακομματικό προγραμματισμό, ντρέπομαι να αναφερθώ). Άρα, δεν γνωρίζουμε το στόχο. Δεν ξέρουμε δηλαδή πόσους οικονομολόγους θα χρειαστεί η οικονομία μας την επόμενη πενταετία, ούτε πόσους γιατρούς, ούτε πόσους δικηγόρους.Παρ΄ όλα αυτά εισάγουμε εκατοντάδες μαθητές σε πανεπιστημιακές σχολές οικονομικών σπουδών, ιατρικών σπουδών, νομικών σπουδών. Αν λοιπόν κάνουμε διάλογο για την εκπαίδευση:- Χωρίς γνωρίζουμε το στόχο για ποιο πράγμα θα συζητήσουμε;- Χωρίς να γνωρίζουμε τις ανάγκες για ποιο πράγμα θα αποφασίσουμε;Τι είδους εκπαίδευση θα σχεδιάσουμε; Τελικά μήπως ο διάλογος δεν γίνεται ούτε για την παιδεία ούτε για την εκπαίδευση; Συγχωρήστε με αλλά μάλλον αυτός ο διάλογος που γίνεται πάντα στη χώρα μας, και βαφτίζεται διάλογος για την εκπαίδευση είναι ένας διάλογος για να ρυθμίσουμε τους κανόνες λειτουργίας των ΠΤΥΧΙΟΠΩΛΕΙΩΝ.Εδώ είναι εύκολο να γίνει διάλογος, διότι δεν χρειάζεσαι να γνωρίζεις το στόχο, ούτε φυσικά τις ανάγκες. Το μόνο που χρειάζεται είναι να κανονίσεις τον τρόπο λειτουργίας του πτυχιοπωλείου. Ε, διάολε δεν είναι και δύσκολο αυτό. Βάζεις έναν πρόεδρο στο διάλογο, ειδικό στο θέμα, και τι πιο καλό από ένα πρώην πρόεδρο πτυχιοπωλείου, φωνάζεις και τους συλλόγους των καταναλωτών (φοιτητών), οι οποίοι εκπροσωπούνται μέσω των πολιτικών τους καλύψεων (κόμματα), φωνάζεις και ενώσεις των υπαλλήλων (Σύλλογοι πανεπιστημιακών), μαζί και τους συλλόγους βοηθητικού προσωπικού (δάσκαλοι, καθηγητές), και όλοι μαζί αποφασίζουν τους τρόπους με τους οποίους τα πτυχιοπωλεία θα γίνουν αποδοτικότερα.Οι προτάσεις απλές και σαφείς:1.- Να μπορούμε να μπαίνουμε εύκολα στο κατάστημα.2.- Τα προϊόντα στα ράφια (μαθήματα), να είναι εύκολα προσβάσιμα.3.- Να μη χρειάζεται πολύ χρόνο (εξάμηνα), για να βρούμε αυτό που θα πάρουμε.4.- Να μη καθυστερούμε στην έξοδο.5.- Να μη πληρώνουμε για την πτυχιοκτησία.6.- Καλές αμοιβές για τους υπαλλήλους.7.-Μεγάλη διαφοροποίηση προϊόντων, ώστε να μην έχουμε ογκώδεις συλλόγους απογοητευμένων αγοραστών.Α, μάλιστα, τώρα το κατάλαβα. Διάλογος για πιο άνετα, εύκολα προσβάσιμα και ξεκούραστα πτυχιοπωλεία. Σε συνεργασία με τους πτυχιοκτήτες, με τους πτυχιοεξαρτόμενους επαγγελματίες, και τους πτυχιοπώλες!!!Σωστά. Τώρα ξέρω τι ψάχνουνε στο διάλογο. Ξέρετε, μου έκανε εντύπωση, η ανακοίνωση «Διάλογος για την παιδεία». Λέω, σοβαροί άνθρωποι, Υπουργοί, πρυτάνεις, πανεπιστημιακοί, είναι δυνατόν να κοροϊδεύουμε τόσο απροκάλυπτα την κοινωνία;

Του Ηρακλή Α. Σωτηράκη στο capital
Ο κ. Ηρακλής Α. Σωτηράκης είναι Επίκουρος καθηγητής ΤΕΙ Πειραιά


Αναρτήθηκε στο apneagr

Αφιερωμένη σε δημοσιογράφους κι όχι δημοσιοκάφρους, η συγκλονιστική μαρτυρία από τη μαρτυρική Γάζα, της φίλης Angela Lano

Ελάτε να δείτε τι συνέβη στη ΓάζαΤης Angela Lano *"Λιωμένο μολύβι", η ισραηλινή γενοκτονία εναντίον του Παλαιστινιακού λαού στη Λωρίδα της Γάζας πρέπει να μείνει στη συλλογική Μνήμη ως μια κτηνωδία, μια σχιζοφρένεια εναντίον της ανθρωπότητας.Η μικρή Λωρίδα της Γάζας είναι γεμάτη συντρίμμια και κρατήρες, από τους πυραύλους της πολεμικής αεροπορίας, του ναυτικού και του πυροβολικού των σιωνιστών.Τη διατρέξαμε από το νότο ως το βορρά: Rafah, Khan Younes, Abasan, Deir al-Balah, al-Bureij, an-Nuseirat, Gaza, Jabaliya, Beit Lahiyah..., και παντού είδαμε την καταστροφή σπιτιών, πολυκατοικιών με 15-18 ορόφους, τζαμιών, νοσοκομείων, σχολείων, δικτύων ύδρευσης, αστυνομικών τμημάτων, βιομηχανιών τροφίμων και υλικών οικοδόμησης, αγροτόσπιτων, λεωφόρων… Και βεβαίως δεν είχαν καλύτερη τύχη οι γεωργικές εκτάσεις, τα ελαιόδεντρα, τα αμπέλια, οι καλλιέργειες. Χιλιόμετρα γεωργικών καλλιεργειών καταστρεμμένες από τις μπουλντόζες, βουνά σκουπιδιών, πτώματα ζώων σε αποσύνθεση. Μια δυσοσμία που σου κόβει την αναπνοή.Τα λόγια δεν αρκούν να περιγράψεις το σενάριο μιας "πυρηνικής καταστροφής" μπροστά στα μάτια μας. Μιας καταστροφής που κινδυνεύει να επαναληφθεί, γιατί το Ισραήλ, ο σιωνισμός που χαρακτηρίζεται από εγκλήματα πολέμου, δεν έχει κουραστεί ακόμη από τις δολοφονίες αθώων. Τουναντίον, φαίνεται ότι ετοιμάζονται για μια άλλη επίθεση.Δεν υπάρχουν αμφιβολίες, αν είχαμε κάποιες, πως ο στόχος του “λιωμένου μολυβιού” ήταν η καταστροφή της Λωρίδας της Γάζας, η ζωή των Παλαιστίνιων στην καθημερινότητά τους. Βομβαρδισμοί πολιτικών δομών, κατοικιών, δημοσίων κτιρίων, σημαίνει τη θέληση για αφανισμό μιας ολόκληρης κοινωνίας, να «καθαρίσουν» ένα λαό, ένα έθνος.Υπήρχαν “τρομοκράτες” στο μέγαρο al-Andalus - 15 όροφοι με διαμερίσματα -, που κατάντησε μαυρισμένος σκελετός; Υπήρχαν “τρομοκράτες” στα σχολεία του ΟΗΕ; Υπήρχαν “τρομοκράτες” στα νοσοκομεία της Παλαιστινιακής Ερυθράς Ημισελήνου; Υπήρχαν “τρομοκράτες” στα εκατοντάδες σπίτια που κονιορτοποιήθηκαν;Ελάτε να δείτε τι συμβαίνει στη Λωρίδα της Γάζας. Ελάτε να δείτε το έργο των εγκληματιών πολέμου Livni, Barak και Olmert. Ελάτε να δείτε τα παιδιά, που είναι πάρα πολλά και παντού, ν’ αναζητούν στα ερείπια των καταστραμμένων σπιτιών τους κάποιο αντικείμενο, ένα σχολικό τετράδιο, ένα βιβλίο, ένα αγαπημένο ρούχο, ένα παιχνίδι, ένα έπιπλο του δωματίου τους. Παρατηρήστε τα ενώ ψαχουλεύουν τα συντρίμμια, απαντήστε στο μεταδοτικό και γεμάτο κουράγιο και υπερηφάνεια χαμόγελό τους, ακόμη κι αν νοιώθετε ότι σας πνίγει η ανίσχυρη οργή μπροστά σ’ ότι αντικρίζετε. Ελάτε εδώ συνάδελφοι δημοσιογράφοι, που έχετε συνηθίσει στην καλοπέραση των μεγάλων ξενοδοχείων, από τα οποία μας ενημερώνετε καθημερινά για τον πόλεμο στη Λωρίδα της Γάζας. Ίσως, αν γυρίσετε ανάμεσα στον πληθυσμό και ακούτε λιγότερο τα ψέματα του Ισραήλ, καταλάβετε που βρίσκεται το άδικο και που η αλήθεια για τα εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας και την παραβίαση του διεθνούς δικαίου.


Αναρτήθηκε στο sibylla